Εάν παραδεχτούμε ότι αγαπάμε κάθε παιδί με τον δικό του τρόπο, είναι ταμπού να παραδεχτούμε ότι προτιμούμε ένα παιδί σε άλλο. Σαν να το εννοούσε σιωπηρά να είσαι κακοί γονείς! Για τον Marcel Rufo, παιδοψυχίατρο, "να προτιμάς είναι ένα πρότυπο, ένα κλασικό και φυσιολογικό συναίσθημα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεσαι ένοχος". Προσθέτει ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες μητέρων. Εκείνοι που πιστεύουν ότι αγαπούν τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο και αρνούνται να δουν την αλήθεια και εκείνους που καταλαβαίνουν ότι δεν τους αρέσουν τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο. Η δεύτερη στάση είναι αναμφισβήτητα η πιο υγιεινή για να διαχειριστεί τα αδέλφια στην καλύτερη περίπτωση. Και τότε, για να προτιμήσετε ένα παιδί δεν σημαίνει ότι ο άλλος δεν αγαπά! Για ορισμένους γονείς, οι προτιμήσεις εναλλάσσονται σύμφωνα με τις στιγμές της ζωής, εκεί πάλι, για να τα αναγνωρίσουμε είναι απαραίτητη.