Τα αναλγητικά είναι αντιφλεγμονώδη που στοχεύουν στον πόνο. Για την καλύτερη διαχείριση των ασθενών, η ΠΟΥ έχει ταξινομήσει τις ουσίες σε αυτά σε τρία επίπεδα προσαρμοσμένα σε κάθε κατηγορία πόνου.

Οι ομάδες πρώτου επιπέδου παρακεταμόλη και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη και η ιβουπροφαίνη. Ενεργούν στους πόνους που θεωρούνται αδύναμοι ως πονοκεφάλους ή στην ταλαιπωρία που προκαλείται από τον πυρετό ...

Στο δεύτερο επίπεδο, υπάρχουν αδύνατα αναλγητικά με βάση την κωδεΐνη: περιέχουν ελαφρά παράγωγα οπίου και μορφίνης. Χρησιμοποιούνται ως αναλγητικά και για τη θεραπεία του βήχας. Μπορούν να έχουν περισσότερες ή λιγότερες ενοχλητικές παρενέργειες: δυσκοιλιότητα, υπνηλία, ναυτία και έμετο. Μερικές φορές, ορισμένα άτομα μπορεί να αναπτύξουν μια φυσική εξάρτηση από την κωδεΐνη.

Το τρίτο επίπεδο συγκεντρώνει όλα τα ισχυρά οπιοειδή αναλγητικά. Τα αναλγητικά αυτής της κατηγορίας είναι πιο ισχυρά από τα προηγούμενα. Η περιεκτικότητα σε μορφίνη καθιστά δυνατή τη θεραπεία ισχυρών, έντονων και επαναλαμβανόμενων πόνων. Όσο για άλλα αναλγητικά, μπορεί να προκαλέσουν εξάρτηση.

Εκτός από τη θεραπεία με αναλγητικά, ορισμένα φάρμακα μπορεί να συνταγογραφηθεί: συν-αναλγητικά. Προωθούν την επίδραση των αναλγητικών και δρουν για την αιτία του πόνου: είναι κορτικοστεροειδή, αντικαταθλιπτικά, νευροληπτικά, αγχολυτικά, αντισπασμωδικά, αντιεπιληπτικά ...
 
Οι συμβουλές μας
Η εγκυμοσύνη και τα αναλγητικά δεν αναμειγνύονται καλά. Αντενδείκνυνται έντονα επειδή μπορούν να διαταράξουν την εγκυμοσύνη σας.

Πως λειτουργούν τα παυσίπονα στον ανθρώπινο οργανισμό (Ενδέχεται 2024)