Αυτοκτονία σε παιδιά και εφήβους: μια πραγματικότητα υποτιμημένη
"Όταν διαπιστώνουμε ότι τέσσερα εκατομμύρια ενήλικες καταναλώνουν ψυχοτρόπα φάρμακα σε τακτική βάση, μπορούμε να σκεφτούμε ότι αυτή η κακουχία έχει γλιστρήσει στους νεώτερους", σχολίασε ο Jeannette Bougrab, υφυπουργός για τη Νεολαία. Τον περασμένο χειμώνα, ο τελευταίος ζήτησε μια αναφορά στο νευροψυχίατρο Boris Cyrulnik, μετά από αυτοκτονία ενός ενήλικου διαβητικού κοριτσιού κοντά στη Λυών και ενός 11χρονου αγοριού στο Seine-Saint-Denis. Έχει μόλις υποβάλει την έκθεσή του, που δημοσιεύθηκε από τον Odile Jacob υπό τον τίτλο "Όταν ένα παιδί δίνει τον εαυτό του "θάνατο"".
Για τον νευροψυχίατρο Boris Cyrulnik, η πρόληψη της παιδικής αυτοκτονίας αρχίζει πριν γέννηση. Υπογραμμίζει την ανάγκη να παρέχεται στο παιδί συναισθηματική και αισθητηριακή σταθερότητα από τη στιγμή της σύλληψης και συνιστά επίσης την καταπολέμηση του μητρικού στρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης "ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες" και υποστηρίζει τη μακρά γονική άδεια - (τουλάχιστον δέκα μήνες) για τον πατέρα και τη μητέρα. «Η συναισθηματική απομόνωση ενός νεογέννητου δίνει στον εγκέφαλο ένα εγκεφαλικό ίχνος που τον εμποδίζει από τον έλεγχο της κίνησης». Στη συνέχεια, η συναισθηματική απομόνωση του παιδιού ή του παιδιού.νεαρός ενεργοποιήστε την κίνηση για μια απλή κίνηση που μπορεί να είναι αρκετή για να δράσει, εξήγησε. Μια βλαπτική πρόταση, μια μικρή απογοήτευση, μια κακή σημείωση στοσχολείο ή η μετακίνηση ενός φίλου μπορεί να προκαλέσει μια εξαιρετική έκρηξη.
Αυτοκτονική πράξη ή ατύχημα ???
Ο τελευταίος πιστεύει επίσης ότι το φαινόμενο υποτιμάται: «Οι επιτυχείς αυτοκτονίες είναι σπάνιες σε 5-12 χρόνια», λέει, αλλά πρόσθεσε αμέσως «Είναι σίγουρα πιο συνηθισμένες γιατί τα αριθμητικά στοιχεία μιλούν μόνο για προφανείς αυτοκτονίες. Υπάρχουν τόσα πολλά δυσαρεστημένα παιδιά που θα κάμπτονται πάνω από το παράθυρο, θα διασχίζουν το δρόμο χωρίς να κοιτάζουν ή να κατεβαίνουν από το λεωφορείο εν κινήσει ... Για αυτόν, είναι "ένας καταρράκτης αόρατων δακρύων" που οδηγεί στο πέρασμα στο πράξη, ενώ τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν το θάνατο μεταξύ έξι και εννέα ετών.
Ποιες είναι οι αιτίες;
Πρόωρη εγκατάλειψη, οικογενειακή σύγκρουση, κακοποίηση, σεξουαλική επίθεση, συναισθηματική απομόνωση, κακουχία, παρενόχλησησχολείο, μια κακή σημείωση. Όλα αυτά τα αίτια είναι μεταξύ αυτών των θανατηφόρων "δακρύων". Το 2009 καταγράφηκαν 37 αυτοκτονίες παιδιών κάτω των 14 ετών σε μητροπολιτική Γαλλία (26 αγόρια, 11 κορίτσια, κυρίως με κρέμασμα, στραγγαλισμό ή ασφυξία), 526 μεταξύ 15-24 ετών (404 αγόρια, 122 κορίτσια) ηλικίας στην οποία η αυτοκτονία είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου, σύμφωνα με στοιχεία της Inserm CépiDc.
Πώς να εντοπίσετε προειδοποιητικά σήματα
Στην εφηβική ηλικία, μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει διάκριση ανάμεσα στην ψυχική δυσφορία και τη δυσφορία που σχετίζεται με την ηλικία. "Αυτό που καθιστά δύσκολη την πρόληψη είναι ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι πολύ συχνά παρορμητικές, η καθυστέρηση μεταξύ των προειδοποιητικών σημείων (ύπνος, όρεξη, διάθεση, κατανάλωση οινοπνεύματος, τρέξιμο) και οι πράξεις μπορεί να είναι πολύ, πολύ σύντομες ", λέει ο Δρ Bochereau. Στα παιδιά, «είναι λιγότερο γνωστό, έτσι έχουμε ακόμα λιγότερα σήματα» και η παρορμητικότητα είναι πιο έντονη, «πιο σχετική με τον τρόπο λειτουργίας» και τη σχέση τους με τον χρόνο πιο στιγμιαία.
Ωστόσο, το άγχος ή η ακαδημαϊκή πτώση μπορεί να είναι ισχυρότεροι δείκτες από ό, τι για τους εφήβους, σύμφωνα με τους επαγγελματίες που σημειώνουν ότι η ταπείνωση μπροστά στην τάξη, μια κακή σημείωση ή μια υποτιμητική παρατήρηση μπορεί να προκαλέσουν. οσχολείο, όπου δεν γίνεται πολλά σύμφωνα με την Thérèse Hannier, πρόεδρο της Εθνικής Ένωσης για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, πρέπει να εργαστούν για την έγκαιρη πρόληψη της ασθένειας. Υπάρχει έλλειψη νοσοκόμων, σχολικών γιατρών και "οι δάσκαλοι είναι εντελώς κενές, ακόμη και αν οι ανθρώπινες ικανότητές τους εξακολουθούν να τους επιτρέπουν να ανιχνεύουν διαταραχές", λέει.
Ο Boris Cyrulnik συμφωνεί! Υποστηρίζει την ανάπτυξη των συναλλαγών των μικρών παιδική ηλικία και καλεί να σταματήσει η "υπερπληροφόρηση" τηςσχολείο, "παράγοντας άγχους και αυτοκτονίας". Η επανεξέταση των γαλλικών σχολικών ρυθμών θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, λέει. "Τα παιδιά της Βόρειας Ευρώπης είναι κατά το ήμισυ υπό την αιγίδα των παιδιών της Νότιας Ευρώπης και τα παιδιά αυτά είναι τα πρώτα μέλη της διεθνούς κατάταξης σχολικών αξιολογήσεων", εξήγησε στη France Info."Σε λιγότερο από δέκα χρόνια, η Φινλανδία και οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης πέτυχαν μείωση κατά 40% των αυτοκτονιών", σημείωσε.
Μην κάψετε τα βήματα
"Όλα τα ψυχοπαθολογικά προβλήματα είναι αναζωογονητικά: βλέπουμε την ψυχική ανορεξία, τις διαταραχές συμπεριφοράς, τις κατάθλιες ολοένα και πιο μικρές.Η αυτοκτονική πράξη ανανεώνεται επίσης" εξηγεί η Marie-France Le Heuzey, παιδοψυχίατρος στο νοσοκομείο Robert Debré στο Παρίσι . Σύμφωνα με τους γιατρούς, το παιδί γνωρίζει περίπου 7-8 χρόνια από το μη αναστρέψιμο του θανάτου, ή νωρίτερα εάν έχει βιώσει θανάτους στην περιήγησή του ή την απώλεια ενός κατοικίδιου ζώου. Ωστόσο, η αυτοκτονική πράξη μπορεί να υπαγορεύεται περισσότερο από την επιθυμία για αλλαγή παρά από μια πραγματική επιθυμία να πεθάνει.
"Οι συνθήκες διαβίωσης στην κοινωνία μας μπορούν να είναι εξαιρετικά δύσκολες, περισσότερο από ό, τι στο παρελθόν", λέει ο Δρ. Le Heuzey, επικαλούμενος "οικογένειες εξελίχθηκε "δημιουργώντας ένα αίσθημα ανασφάλειας ή ενοχής στο παιδί." Υπάρχει ένα γενικό κλίμα άγχους, ο ανταγωνισμός που κρυσταλλώνεται κατά τη σχολική φοίτηση "σύμφωνα με τον Denis Bochereau, παιδοψυχίατρο στο ινστιτούτο αμοιβαιότητας Montsouris (Παρίσι) "Τα παιδιά είναι πιο εξευγενισμένα απ 'ό, τι πριν, με φορητούς υπολογιστές από την CM1 και, ενώ παραμένουν λανθάνοντα, προσφέρεται ένα είδος ψευδο-ευθύνης ή ταυτότηταςνεαρόςείπε.
Το εθνικό σχέδιο για την πρόληψη της αυτοκτονίας 2011-2014 παρέχει έναν οδηγό για τους επαγγελματίες περίθαλψης και κοινωνικής δράσης, για τον εντοπισμό των ψυχικών ταλαιπωριών και των αναπτυξιακών διαταραχών στα παιδιά και τους εφήβους. Θα πρέπει επίσης να προσφέρονται δράσεις ευαισθητοποίησης και κατάρτισης στους διάφορους επαγγελματίες της Εθνικής Παιδείας.
