Ο δρόμος, χειρότερος από τη ζούγκλα
Μετά από δύο νύχτες στο αστυνομικό τμήμα, δύο ημέρες περιπλάνηση στους δρόμους, στο κρύο, βρίσκει τον εαυτό της, στη συμβουλή ενός αστυνομικού, στο νοσοκομείο St Antoine στο Παρίσι όπου στεγάζονται άστεγοι για τη νύχτα. Ανακαλύπτει ότι δεκάδες άνθρωποι συσσωρεύονται μέχρι να κοιμηθούν. «Όταν είδα αυτή την παράσταση, το δικαστήριο των θαυμάτων, σκέφτηκα όχι, δεν ήμουν εγώ, δεν ήμουν μέρος αυτού του κόσμου». Στην ατυχία της, η Brigitte έχει την ευκαιρία να συναντήσει τον Tom. Ένα αγόρι λίγο ομιλητικό και ευγενικό σε αυτόν, όχι επιθετική. Του διδάσκει μερικά βασικά στοιχεία της ζωής στο δρόμο, προστατεύει. Χωρίς αυτόν, δεν ξέρει τι θα γίνει. "Όταν μιλάμε για το δρόμο, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι είναι έτσι, ο δρόμος είναι χειρότερος από τη ζούγκλα. Σε αυτόν τον εχθρικό κόσμο, μια γυναίκα δεν είναι τίποτα, είναι θήραμα ιδανικό, ένα αντικείμενο.Το προστατεύεται με. Αλλά νομίζω ότι ήμουν επίσης σεβαστή λόγω της ηλικίας μου. Μια γυναίκα πάνω από 40 χρόνια σε αυτό το σύμπαν, εκπλήσσει. Πολλοί αναρωτήθηκαν τι έκανα εκεί, μερικά m που ονομάζεται "mom" ".
